Foto: ©Shutterstock
Dat elke golden retriever lief is en elke stafford agressief, zijn foute veronderstellingen. Uit een nieuw onderzoek blijkt dat niet het ras, maar vooral de opvoeding en omgeving bepalend zijn voor het gedrag.
We kennen ze allemaal: de clichés over honden. De Labrador retriever als betrouwbare kindervriend, de bordercollie als slimme kunstjeskenner of de rottweiler als stoere waakhond. Een nieuw Amerikaans onderzoek trekt al deze stereotypen in twijfel. De studie, die werd gepubliceerd in het wetenschappelijk tijdschrift Science, suggereert dat de invloed van het ras op het karakter van een hond veel kleiner is dan er werd gedacht.
Onderzoekers van de universiteiten van Harvard en Massachusetts ondervroegen 18.385 hondeneigenaars en bestudeerden het DNA van 2.155 honden. Hun bevindingen waren dat hoewel sommige gedragskenmerken wel erfelijk zijn, het hondenras op zich maar weinig invloed heeft op het karakter dan een hond zal hebben. Het hondenras bepaalt slechts 9% van het gedrag.
De opvoeding speelt een belangrijkere rol
Looks vs. gedrag
Een hondenras onderscheidt zich van andere rassen door zijn uiterlijke kenmerken. Zo hebben bijvoorbeeld alle Labrador retrievers een specifieke vorm van oren, een bepaalde vachtstructuur en een vergelijkbare grootte. Maar het ras zal niet bepalen of een hond al dan niet vriendelijk is.
De omgeving, opvoeding, persoonlijkheid, leeftijd en het geslacht van de hond hebben een belangrijkere invloed op het karakter. Zo kunnen twee Duitse herders van hetzelfde nestje sterk verschillen: de ene kan rustig en sociaal zijn, terwijl de andere nerveus en afstandelijk is.
Verbod op “agressieve hondenrassen”
Uit het onderzoek blijkt dus dat agressief gedrag weinig te maken heeft met het hondenras. Toch wordt dat nog al te vaak gedacht: zo mag je bijvoorbeeld Frankrijk niet in met bepaalde hondenrassen. En op sommige plaatsen gaan er stemmen op om staffords en pitbulls te verbieden.
De studie impliceert dat het gedrag van agressieve honden eerder door hun omgeving wordt gevormd dan door het ras. Op basis van de bevindingen kan men zich de vraag stellen of het een verbod op zogenaamde “agressieve rassen” wel gegrond is.
Op basis van de bevindingen kan men zich afvragen of een verbod op “agressieve hondenrassen” wel gegrond is
Moderne hondenrassen
De meeste hondenrassen bestaan nog maar minder dan 160 jaar lang, oftewel zo’n 50 à 80 generaties. Dat is nog maar heel kort, als je bedenkt dat honden al meer dan 10.000 jaar bestaan. Veel van de gedragingen die wij beschouwen als rasgebonden, zullen vermoedelijk ontstaan zijn tijdens duizenden jaren evolutie en niet in de laatste anderhalve eeuw.
Ieder individu is anders
Sommige gedragskenmerken zijn wél rasgebonden. Zo huilen beagles meer, zijn golden retrievers socialer tegenover mensen en zijn bordercollies trainbaarder. Maar er zijn altijd uitzonderingen: 80% van de labradors huilt nooit, maar 8% wel en 90% van de windhonden begraaft nooit speelgoed, terwijl 3% dat wel doet.
Om de invloed van genetica op het gedrag te ontcijferen, is verder onderzoek nodig. Maar deze studie geeft aan dat onze “moderne” hondenrassen nog niet zo’n grote invloed hebben op het gedrag als we dachten.
