Jezelf rekken en strekken in verschillende poses kan lastig zijn. Soms heb je een duwtje in de rug nodig. En wie geeft zo’n duwtje beter dan je lieve, trouwe viervoeter?

Doga is al een hype in de Verenigde Staten. Vele baasjes volgen een les doga, waarbij de hond letterlijk “op het matje geroepen” wordt. Maar het lijkt erop dat de trend komt overwaaien naar België. Zelfs Evy Gruyaert, die haar stem en gezicht leende aan het trainingsprogramma Start to Run, geeft op haar app Yoga met Evy, enkele sessies doga.

Bij doga worden de gebruikelijke yogaposes ietwat aangepast zodat ook de hond mee kan stretchen. De voordelen: doga zou jou en je hond letterlijk én figuurlijk dichter bij elkaar brengen. Het versterkt de band tussen baas en hond en kan ervoor zorgen dat beiden relaxter worden. Ook geblesseerde, oudere of mollige honden hebben baat bij een doga-training. Eén ding is zeker, de bekende yogapose “downward facing dog” kunnen onze trouwe vrienden als de beste!

Foto: Shutterstock

Ooit werd de Zwitserse witte herder vervloekt om zijn lichtgekleurde vacht. Tegenwoordig kennen we deze hond met zijn opvallend, witte plunje als een betrouwbare gezins- en sporthond. Er is haast niets wat dit multigetalenteerde witte wonder niet kan. Of het nu presteren op het sportveld is, rondhangen op de zetel met zijn favoriete mensen of op stap gaan naar een onbekende bestemming, de Zwitserse witte herder geeft zich de volle 100%.

Wie kent er het ras beter dan zijn baasjes? Daarom zijn we ook benieuwd hoe jij het leven met de Zwitserse witte herder ervaart en doen we een oproep aan alle baasjes van dit ras om een leuke foto en een tekstje over jouw beste buddy te mailen naar  rasvandemaand@woef.be tot en met 10 april 19.00 uur. De leukste inzendingen plaatsen we in Woef!

Voor een geldige deelname: kopieer onderstaande vragenlijst, vul deze in en zet alles mee in je mail. De resultaten van deze enquête worden verwerkt in het artikel over de Zwitserse witte herder.

– de naam van je hond:
– leeftijd:
– waar hij vandaan komt (Stamboom: ja of nee? Fokker? Adoptie?…):
– hoeveel je voor hem hebt betaald:
– zijn karakter:
– gezondheid (gezondheidsproblemen, allergieën, ziektes?):
– type vacht:
– hoe je de vachtverzorging ervaart (veel kammen? vachtverlies? trimmen?):
– of hij veel beweging nodig heeft:
– of je hondenschool volgt (of een hondensport beoefent):
– waarom je precies voor dit ras koos:
– hoe je hond is in de omgang met andere honden, vreemden, kinderen en andere huisdieren:
– of de opvoeding moeilijk was:
– Leuke anekdotes:

Wij zijn alvast erg benieuwd naar jullie leuke witte wonders!

Zeven vrijwillige vrouwen, waaronder twee dierenartsen, offeren hun vakantie op om in een Spaans dierenasiel te werken. Hun missie? Zoveel mogelijk honden helpen!

Zoals we al vaker hebben aangekaart in Woef, is de situatie voor (straat)honden in Spanje schrijnend. Elke dag opnieuw worden honderden honden aan hun lot overgelaten. Ze belanden op straat of in één van de vele dodingsstations waar ze worden afgemaakt als niemand ze binnen de tien dagen adopteert. In het land van sangria, cervezas en siëstas is dierenwelzijn een vaag begrip. Laat staan dat het hoog op de politieke agenda staat. Gelukkig zijn er nog mensen die zich het lot van deze onfortuinlijke beestjes aantrekken. Zeven vrijwilligsters trekken op 9 april voor de tweede keer naar een asiel in Spanje. Deze keer gaan ze naar San Antón in Morón de la Frontera, Andalusië, om er zoveel mogelijk honden te helpen. Dogs Behind Bars heet hun project. Het is een initiatief van Cindy Terrière uit Putte, manager van onder andere An Lemmens.

Gered uit dodingsstation
Cindy Terrière is een echte dierenvriend. Ze heeft zelf vijf honden, waarvan er vier geadopteerd zijn. ‘Het begon allemaal toen ik mijn eerste Spaanse galgo adopteerde, een voormalige jacht- en kweekhond’, vertelt Cindy. Ondertussen is het dier helaas overleden, maar deze hond heeft bij Cindy heel wat in beweging gezet. Niet veel later adopteerde ze immers een tweede galgo uit Spanje. Eén van haar honden ging ze zelfs persoonlijk redden in een dodingsstation. ‘Ik ben indertijd op het vliegtuig gesprongen want ze zou die week worden afgemaakt. Ik heb dat nog net op tijd kunnen verhinderen.’
Verder adopteerde Cindy ook nog twee Belgische honden, een senior van 15 jaar, die nog een jaar een heel gelukkig leven had en een Chinese naakthond, (vermoedelijk uit de broodfok) die er heel erg aan toe was. Ze kocht ook nog een staffordpup en adopteerde een mastinpup uit het asiel waar ze dit jaar met Dogs Behind Bars naartoe trekt.

Spaanse hel
In ons land zien we honden als een volwaardig gezinslid. Ze krijgen een warm mandje, een mooie halsband, lekker eten en vooral veel liefde. Diezelfde mentaliteit vinden we meestal niet terug in Spanje. Veel bazen dumpen hun hond als ze er niet meer voor kunnen zorgen of als het dier niet meer interessant is. Sommige honden worden over de omheining van een asiel gesmeten, anderen worden achtergelaten op straat of – erger nog – in een waterput of vuilnisbak. Heel wat van die gedumpte dieren worden straathonden en komen uiteindelijk terecht in de perrera, de zogenaamde “dodingsstations”. Dat zijn instellingen die gesubsidieerd worden door lokale overheden. Elke gemeente moet namelijk een oplossing zoeken voor het “aanpakken” van het straathondenprobleem. De “gemakkelijkste” oplossing vinden gemeentes in zulke dodingsstations. Die hebben hun naam niet gestolen. ‘Per geëuthanaseerde hond ontvangt een dodingsstation een bepaalde som geld’, verklaart Cindy. ‘Elke afgemaakte hond levert winst op.’

‘De asielen in Spanje zitten overvol’

De asielen daarentegen – niet te verwarren met de perreras – kunnen niet op overheidssteun rekenen. Ze moeten zich redden met donaties van goede zielen en draaien volledig op vrijwilligers. ‘Asielen houden met moeite het hoofd boven water’, weet Cindy. ‘Vooral als ze overvol zitten.’ Daarom besloot Cindy vorig jaar om naar Spanje te trekken en zelf de handen uit de mouwen te steken. Toen ze haar dierenarts Marie Borré inlichtte over haar plannen, wilde deze meteen mee. Twee andere enthousiaste dames, waaronder een tweede dierenarts, voelden zich ook geroepen om te helpen en zo trok het vierkoppig gezelschap vorig jaar naar Spanje.

Klaarstomen voor adoptie
Dit jaar zijn ze bij Dogs Behind Bars met zeven vrijwilligsters, waarvan twee dierenartsen. ‘We hebben in de buurt van het asiel in Morón de la Frontera een dierenartsenpraktijk met een operatiezaaltje kunnen huren’, vertelt Cindy. ‘Daar kunnen we de hele week dieren medische verzorging geven. We gaan ook honden castreren en steriliseren, om de populatie straathonden te doen dalen.’

De vrijwillige dierenartsen zullen er de honden “adoptieklaar” maken. ‘Ze testen de dieren op ziektes, vaccineren hen en geven hen een ontwormingskuur.’

Daarnaast zal Dogs Behind Bars vooral het asiel bijstaan in dagelijkse klusjes, zoals de honden voederen, hokken poetsen, wandelen en werken aan de socialisatie.

Traditie
Met Driekoningen, op 6 januari is het traditie om kinderen in Spanje een nieuwe, witte puppy te geven. Voor de meeste gezinnen gaat het om een impulsaankoop. Ze staan er niet bij stil dat een pup veel werk vraagt. Snel is het “nieuwe” eraf en zijn ze niet meer geïnteresseerd. Gevolg: de hond wordt gedumpt. Ook op 1 februari, het einde van het jachtseizoen, worden galgo’s en podenco’s massaal gedumpt of afgemaakt. Deze honden worden maximum tot hun 4 jaar gebruikt voor de jacht. Heel vaak lopen ze slechts één of twee seizoenen mee. Na het einde van het seizoen worden ze afgedankt. Want, gedurende de rest van het jaar moeten honden ook eten en elke extra hondenmond kost geld. ‘Meer dan 50.000 honden worden tijdens deze periode “opgeruimd”. De asielen én de straten zitten overvol’, betreurt Cindy.

Alles voor de honden
De dames van Dogs Behind Bars zamelen ook geld in om aan het asiel te doneren. Bij lokale handelaars hebben ze geldpotjes neergezet en ze verkopen ook snoepzakjes – voor hond en voor mens – en T-shirts. ‘We willen ook een soort van meter- en peterschap opstarten, waarbij je een hond kan “adopteren vanop afstand”. Alles gaat honderd procent naar het asiel. Onze reis, onkosten en het verblijf betalen we allemaal uit eigen zak’, verklaart Cindy.

Steun Dogs Behind Bars

Je kan Dogs Behind Bars steunen door te storten op rekeningnummer BE49 9731 7268 3171 met vermelding ‘Gift Dogs Behind Bars’. 

Tekst: Elise Grymonprez

Volg Dogs Behind Bars ook op Facebook!

De meeste baasjes wandelen vaak dagelijks hetzelfde rondje. Ze zien dezelfde huizen, dezelfde straten en dezelfde pleintjes. Kortom, ze kennen de buurt als de beste. Als er iets niet pluis is, zijn ze de eersten die dat opmerken.  In de Verenigde Staten speelt de lokale politie daar handig op in: mensen die de hond uitlaten worden ingeschakeld als “misdaadmelders”.

Als ze iets meer tijd hebben, slaan ze andere weggetjes in, maar meestal wandelen hondenbaasjes het vertrouwde toertje met hun viervoeter. Kortom, baasje en hond kennen de buurt als geen ander. Dat deed bij de lokale politie in de Verenigde staten een belletje rinkelen. Hondeneigenaars zouden de eerste personen zijn die iets verdacht opmerken, net omdat zij de omgeving goed kennen. Het project Dog Walker Watch werd gecreëerd voor baasjes die iets kunnen aangeven wanneer iets niet pluis is. Mensen die zich opgeven om “misdaadmelder” te worden, volgen ook eerst les bij de lokale politie om te leren waarop ze moeten letten tijdens hun wandeling. Nu kunnen viervoeters en hun baasjes blokje om met een opdracht, wat de dagelijkse wandelingen een pak spannender maakt!

Foto: Shutterstock

Vertel je een leugentje om bestwil aan je partner en krijg je een scheve blik van je hond? Dan heeft je viervoeter door dat je niet eerlijk bent. Wetenschappelijk onderzoek heeft immers uitgewezen dat wij een andere geur afscheiden wanneer we liegen. Bij onze noorderburen start nu een proefproject met “leugendetectorhonden”.

KNGF, een Nederlandse organisatie die honden opleidt om mensen met een beperking te assisteren, gaat de uitdaging aan om honden aan te leren hoe ze “leugens kunnen ruiken”. Ze maken daarvoor gebruik van speurhonden die nu al darmkanker opsporen uit ontlastingsstalen.
Tijdens het onderzoek zullen proefpersonen, die een wattenschijfje in de handpalm of onder de oksel vasthouden, waarheden of leugens vertellen. Vervolgens zullen de detectiehonden het wattenschijfje besnuffelen en voor leugendetector spelen. Zullen we binnenkort onze hond nog wel kunnen wijsmaken dat de hondenkoekjes uitverkocht waren in de dierenwinkel?

Foto: Shutterstock

Deze maand testen onze redactiehonden een voedingssupplement op basis van rijst uit. Het supplement zou tal van voordelen hebben, maar… doorstaat het de smaaktest van onze “proefdieren” wel?

Rizi is een voedingssupplement voor honden op basis van rijst. Door de vezels in de groenten en het absorberend effect van de gepofte granen zou Rizi bijdragen tot een goede darmtransit. Het zou uitermate geschikt zijn voor honden die een dieet volgen of hun eten te snel opschrokken, omdat het weinig calorieën bevat én het verzadigingsgevoel verhoogt. Dat klinkt ons als muziek in de oren, aangezien het grootste gezondheidsprobleem bij honden overgewicht is. Maar… lusten onze honden wel rijst?

Stagiaire Elise en Sky

Ras: Labrador retriever

Leeftijd: 2 jaar

Elise: ‘Sky is altijd al een schrokop geweest. Als pup at hij in minder dan één minuut heel zijn kom leeg. Daarom heeft hij nu een eetkom in de vorm van een doolhof, waardoor hij meer moeite moet doen voor zijn eten én dus trager eet. Bij Sky is de smaaktest geslaagd. Hij eet het rijstmengsel graag, maar liefst in combinatie met zijn gewone hondenbrokken. Zijn brokjes zal hij altijd als eerste opeten.’
Rizi bestaat in drie varianten: Pure, Cereal en Veggies. Daarom schakelden we Sky in voor een extra smaaktest! We schotelen hem drie potjes voor, met in elk potje een andere variant.
Elise: ‘Sky rook vooraf aan alle drie de potjes. Daarna maakte hij als eerste het kommetje met Cereal soldaat. Vervolgens at hij van de Veggie-versie en het minste at hij van de Pure-soort. Daarna heb ik de test herhaald, maar deed ik in elk potje ook nog wat hondenbrokken. Deze keer at hij de potjes leeg in de tegenovergestelde volgorde: eerst de variant Pure, daarna Veggies en tenslotte Cereal. Eerlijk gezegd denk ik dat het Sky dus niet veel uitmaakt. Ik denk dat hij gewoon graag eet.’

Directeur Joris en Japie en Indy 

Ras: allebei kruisingen uit Spanje

Leeftijd: 11 en 4 jaar

Joris: ‘Vorig jaar zat er een sample van Rizi Veggie bij Woef en zo hebben we het product leren kennen. Sindsdien krijgen Japie en Indy Rizi bij hun eten. Mijn schoonmama kookt geregeld voor de honden met restjes gevogelte of vlees en voegt dan telkens een beetje Rizi toe. Maar meestal mengen we het onder diepvriesvoer voor honden. Indy eet de rijst ook tussendoor als snack, Japie niet: hij eet het enkel als we het mengen onder zijn voer. Vroeger at Japie enkel vlees en had hij soms wat last van zijn darmen. Sinds we hem ook aanvullend rijst geven, heeft hij veel betere stoelgang. Voor ons is de test dus al lang geslaagd.’

Hoofdredacteur Evi en Barney

Ras: Kruising groenendaeler, Ierse setter en dwergpoedel

Leeftijd: 3 jaar

Evi: ‘Ik zie alle dieren graag: honden, schapen, koeien, varkens, … In mijn ogen zijn ze allemaal gelijk. Daarom eet ik geen vlees en probeer ik ook zoveel mogelijk dierlijke producten te mijden. Eieren eet ik van gelukkige kippen die rondscharrelen in de tuin van mijn vriend zijn ouders en melkproducten tracht ik zo vaak mogelijk te vervangen door plantaardige versies. We weten allemaal dat ook onze huisdieren een aanzienlijke ecologische voetafdruk hebben. Om onze trouwe vriend te voeden, worden helaas andere dieren afgemaakt. En daar heb ik het moeilijk mee. Hoewel mijn hond wel vlees eet, probeer ik ook geregeld vegetarische alternatieven te zoeken voor mijn viervoeter. Ik was dus zeer enthousiast om Rizi uit te testen. Mijn hond Barney iets minder, want… hij lust alles behalve rijst! En effectief, wanneer ik hem voor het eerst een portie Rizi voorschotel, haalt hij z’n neus op en loopt hij verder. We blijven de rijst volhardend een hele week onder zijn brokken mengen en tegen het einde van de week begint hij het te lusten. Hij eet steevast heel zijn eetkom, inclusief rijst, leeg. Conclusie: geslaagd!
Omdat ik voor mezelf geregeld vegan proteïnekoekjes maak (zo weet ik exact wat er in mijn guilty pleasures zit en kan ik zélf kiezen hoeveel suiker ik toevoeg) dacht ik dat het ook leuk was om veggie beloningskoekjes voor Barney te maken. Hij is er gek op! Het recept lees je hieronder!’

Recept: Vegetarische hondenkoekjes

Ingrediënten
30 gram Rizi (je kan elke variant gebruiken)
50 gram havermout
50 gram rijstmeel (of rijstgriesmeel)
1 ei
1 eetlepel pindakaas (Gebruik nooit pindakaas die xylitol bevat. Xylitol is giftig. Check dus van tevoren de ingrediëntenlijst op de pot pindakaas.)
35 milliliter heet water
1 theelepel kokosolie (of olijfolie)

Zo ga je te werk
Verwarm de oven voor op 200°C.
Doe de havermout, het rijstmeel, het ei en de pindakaas in een kom.
Voeg het warme water toe.
Kneed het mengsel en voeg de olie toe.
Voeg als laatste Rizi toe en kneed het deeg. Als het te droog is, kan je nog extra water toevoegen. Is het te plakkerig? Voeg dan nog wat rijstmeel toe.
Rol het deeg uit en steek er leuke vormpjes uit.
Leg de koekjes op bakpapier en bak ze 20 minuten op 200°C.